Time's up!
get ready for action

[For English, scroll down]

Time's Up! Tijd voor actie!

CAO akkoord

In het laatste CAO akkoord tussen universiteitsbestuurders (VSNU) en de vakbonden is een reeks afspraken gemaakt om de groeiende crisis van precaire arbeidsvoorwaarden in de sector aan te pakken. Hoewel het akkoord stilzwijgend erkende dat Nederlandse Universiteiten structureel leunen op tijdelijk personeel, werd er niet ingegaan op de problemen van de (veruit) grootste groep van hen: Docenten. De universiteiten weigerden eenvoudigweg!

Destijds waren velen verontwaardigd over de weigering van de VSNU om de ernst en de urgentie van de situatie te erkennen. 45% van de AOB-leden stemde zelfs voor een algehele verwerping van de CAO. Het besluit om duizenden collega's in precaire omstandigheden te laten blijven werken - waarbij ze om de paar maanden verkassen, voor een nieuw contract, met te weinig tijd om onderzoek te doen, hun studenten goede ondersteuning te bieden of een gezonde scheiding te hebben tussen hun werk en hun privéleven - is symptomatisch voor een breder probleem in de sector. Universiteiten zien hun tijdelijke personeelsleden als vervangbare, goedkope alternatieven voor vaste werknemers die naar believen kunnen worden ingehuurd, ontslagen en vervangen. Ongeacht het menselijk leed of de gevolgen voor de kwaliteit van het onderwijs.

Doomsday clock

In een poging de boel te sussen, beloofden de VSNU en de vakbonden dat elk College van Bestuur (CvB) in lokaal overleg met de vakbonden tot concrete oplossingen zou komen voor docenten en andere beginnende academici. 0.7 en Casual Academy waren echter niet langer bereid om passief beleid van hogerhand te ontvangen en besloten om de universiteiten en vakbonden publiekelijk aan hun belofte te houden. Wij eisten dat de geest van de CAO zou worden toegepast. Dit betekent dat de onderhandelingen van het Lokaal Overleg concreet tot adequate arbeidsvoorwaarden voor alle werknemers moeten leiden.

In september van dit jaar lanceerden we een ‘Doomsday Clock’, waarin we CvB's in het hele land op riepen om hun belofte na te komen en concrete voorstellen te doen om iets te doen aan het enorme en groeiende aantal tijdelijke docenten, waar universiteiten zo afhankelijk van zijn geworden. Als de universiteiten dit niet doen, zullen we in het volgende semester de druk opvoeren en directe acties en vakbondsbijeenkomsten organiseren om de CvB's te dwingen hun belofte na te komen. De oproep werd gesteund door WOinActie, evenals door de vakbonden. De reacties op de oproep lopen tot dusver zeer uiteen.

Reacties van CvB’s

In het hele land - in Leiden, Maastricht, Utrecht, Nijmegen, Amsterdam en Groningen - hebben CvB's toegezegd bijeen te komen met medewerkers en actiegroepen om 'te luisteren naar de zorgen' (zie bijvoorbeeld dit verslag van de bijeenkomst in Leiden). De Universiteit Maastricht, de Rijksuniversiteit Groningen en de UvA hebben nog niet gereageerd op de eisen van hun lokale campagnes, maar de Universiteit Utrecht heeft wel een plan gepresenteerd, evenals een aanzienlijke financiering. Lokale 0.7-activisten zeiden:

De universiteit heeft belangrijke stappen gezet om onze zorgen weg te nemen, met name met betrekking tot werkdruk en tijdelijke contracten, naast een langer lopend project en voortdurende inspanningen om de sociale veiligheid te verbeteren. Hoewel we de uitvoering van deze plannen kritisch zullen blijven volgen en de Universiteit Utrecht verder onder druk zullen zetten om te strijden voor een ruime financiering van het hoger onderwijs, zijn we tevreden met de resultaten en willen we de universiteit bedanken voor haar inspanningen.

De Radboud Universiteit heeft zich welwillend opgesteld en er zijn gesprekken gaande over sociale veiligheid, maar er is weinig extra actie ondernomen met betrekking tot de toepassing van de CAO. Ook hun officiële reactie laat nog op zich wachten. Activisten van de universiteit merken op:

Wij zouden graag zien dat de Radboud Universiteit publiekelijk reageert op de inspanningen van de Universiteit Utrecht en uitlegt waarom zij niet hetzelfde plan uitvoert. Als Utrecht een plan kan opstellen om de uit de hand gelopen werkdruk en tijdelijke contracten voor structureel werk terug te dringen, waarom Radboud dan niet? Deze reactie zou zo snel mogelijk moeten komen, want we verwachten aan het eind van het semester een concreet plan van aanpak.

In Leiden heeft de universiteit vrijdag een verklaring uitgebracht, waarin zij stellen dat alle docenten die structureel werk verrichten een vaste aanstelling moeten krijgen; dat tijdelijke contracten moeten worden verlengd tot periodes van 4 tot 6 jaar; en dat de universiteit moet zorgen voor betere loopbaanbegeleiding. Casual Leiden activisten zeiden:

Hoewel dit veelbelovend klinkt, wordt in hetzelfde memo gesteld dat kortere contracten nog steeds mogelijk zijn onder onduidelijk gedefinieerde voorwaarden. Bovendien is het waar dat de belofte om structurele posities permanent te maken in overeenstemming is met de eisen van Casual Leiden, maar het is ook gewoon een herformulering van de huidige wettelijke verplichtingen van de instelling. Bij gebrek aan duidelijke richtlijnen, waarin gedetailleerd wordt aangegeven hoe de universiteit dit precies denkt te realiseren, blijven deze beloften niet meer dan dat. Wij zijn dan ook blij dat de universiteit onze bezorgdheid erkent, maar wij zijn er ook van overtuigd dat er meer druk nodig is om de arbeidsomstandigheden in de universiteit te veranderen. Het is tijd voor actie.

Meer Acties

Het feit dat deze bijeenkomsten plaatsvonden in reactie op onze oproep en dat ten minste drie universiteiten het nodig vonden om actie te ondernemen, bewijst dat druk en actie werken! Het is de enige taal die onze managers begrijpen. Het is opvallend dat de meest volledige antwoorden op onze eisen kwamen van de CvB's in die instellingen waar het tijdelijke personeel al het langst georganiseerd is. De beperkte omvang van deze resultaten laat echter ook zien dat meer actie en meer druk nodig zullen zijn om de problemen op te lossen waarmee alle tijdelijke medewerkers in het Nederlandse hoger onderwijs te maken hebben. De strijd gaat door.

De komende maanden zullen lokale en nationale groepen overal in het land demonstraties, sit-ins en andere acties organiseren, te beginnen met onze nationale actiedag op 14 februari, onder de titel: The University Won’t Love Us Back (De Universiteit houdt niet meer van ons). We zullen de steun nodig hebben van alle medewerkers en studenten in de hele sector, en we zullen de komende maanden een beroep doen op onze collega's en studenten, zowel online als offline. Voor nu kunnen supporters:

• De petitie Academia does not love us back - Petities.nl ondertekenen. Deze zal doorgaan tot het einde van het semester.

• Hun steun zichtbaar maken door deze posters Petitie Petitie (zeropointseven.nl) af te drukken en te verspreiden over kantoren.

• Foto’s van zichzelf, hun collega's en hun vrienden te maken terwijl ze deze tekst omhoog houden, en ze op alle sociale media zetten met deze hashtags: #staffshouldstay, #casualacademy, #academiawontloveusback, #casual[naam van uw instelling]. Je kunt het template downloaden van de website of CasualLeiden

• Maak 14 februari vrij in je agenda om samen met ons te demonstreren. Overtuig je collega's en studenten om ook mee te doen.

• Schrijf je in bij je lokale 'casual groep' (zie hier en hier) of neem contact met ons op om een nieuwe op te richten.

• Steun lokale acties. In Leiden bijvoorbeeld maken activisten zich op voor actie in het volgende semester. Zij zeggen:

Alleen door zichtbaar en aanhoudend campagne te voeren, zijn de CvB's bereid geweest ons te erkennen en intentieverklaringen af te geven. Het is duidelijk dat alleen meer actie echte, structurele en zinvolle veranderingen zal opleveren. Alleen als we de normale gang van zaken op de universiteit een halt toeroepen, zal het management gedwongen worden zijn gedrag te veranderen. Het is tijd voor een echt nieuw normaal. Dit is waarom Casual Leiden zal blijven mobiliseren en waarom we jullie om steun vragen. Zeg je steun toe voor verdere acties en doe mee in de strijd voor een betere, eerlijkere en meer inclusieve universiteit. Alle informatie zal volledig vertrouwelijk blijven en er zal geen actie worden ondernomen zonder een open, democratische vergadering die collectief zal beslissen over de volgende stappen. Door deze Pledge te ondertekenen, geef je aan dat je de campagne steunt en aan welke acties je in principe bereid bent deel te nemen.

Time’s Up! Tijd voor actie!

Ons doel in het hele land is eenvoudig: wij vinden dat al het personeel aan onze universiteiten recht heeft op eerlijke, respectvolle en waardige arbeidsomstandigheden. Zolang onze universiteiten niet aan deze basisverwachtingen voldoen en blijven vertrouwen op tijdelijke arbeidscontracten, zullen wij actie tegen hen ondernemen. Hoewel het falen van opeenvolgende regeringen om het hoger onderwijs adequaat te financieren ongetwijfeld een onderliggend probleem vormt - en een probleem dat in het recente regeerakkoord nog eens wordt herhaald - weigeren wij het slachtoffer te worden van een conflict dat onze managers uit de weg gaan. We blijven hopen dat de CvB's onze boodschap zullen horen en het cruciale werk zullen erkennen van duizenden collega's met tijdelijke contracten, die belangrijk, vitaal en structureel werk verrichten in onze instellingen. En we blijven hopen dat zij zullen inzien dat het de hoogste tijd is om deze collega's te behandelen met het respect en de waardigheid die zij verdienen. Maar aangezien onze doomsday clock ten einde is, zeggen wij ook tegen hen: Time's Up! Tijd voor actie!

Time’s Up! Get ready for Action!

CAO agreement

In the last collective labour agreement (CAO) between university managers (VSNU) and the unions, a series of agreements were made to address the growing crisis of precarious working conditions in the sector. While the agreement was a tacit acknowledgement of the structural dependence of Dutch Universities on temporary staff, it failed to address the issues of the (by far) largest group of them: Docenten. Universities simply refused!

At the time, many were outraged by the refusal of the VSNU to acknowledge the severity and urgency of the situation. In fact, 45% of AOB members voted to reject the CAO altogether. The decision to allow thousands of colleagues to continue to work in insecure conditions, moving around every few months in search of a new contract, without enough time to carry out research, offer proper support to their students, or have a healthy separation between their work and their personal lives, is symptomatic of the wider problem in the sector. Universities see their casual staff members as expendable, cheap alternatives to permanent employees that can be hired, fired, and replaced at will. Whatever the human cost or the consequences for the quality of education.

Doomsday clock

In an attempt to pour oil on troubled waters, the VSNU and the unions promised that each university management (CvB) would engage with the unions in local negotiations (lokaal overleg) in order to come up with specific solutions for docenten and other early career academics. However, 0.7 and Casual Academy were no longer willing to be passive recipients of policy from up high, and decided to publicly hold the universities and unions to their promise. We demanded that the spirit of the CAO be applied. This means that the outcome of the LO negotiations should be adequate working conditions for all employees.

In September of this year we launched a ‘Doomsday Clock’, calling on CvBs across the country to make good on their promise and make concrete proposals to address the massive and growing numbers of temporary docenten, on which universities have become so reliant. If universities failed to do so, the call made clear that in the next semester we would escalate the pressure and organise direct and industrial action to force the CvBs to make good on their word. The call was supported by WOinActie, as well as by the unions. Responses to the call have been mixed.

Responses from CvBs

Across the country - in Leiden, Maastricht, Utrecht, Nijmegen, Amsterdam and Groningen - CvBs agreed to meet with casual staff and action groups to ‘hear the concerns’ (see for example this account of the meeting in Leiden). While Maastricht University, Groningen University and the UvA have not yet responded to the demands of their casual campaigns, Utrecht University has presented a plan as well as significant funding. Local 0.7 activists said:

The university has taken major steps towards addressing our concerns, which are workload and temporary contracts, in addition to a longer running project and ongoing efforts to improve social safety. Although we will continue to critically follow the implementation of these plans as well as further pressure Utrecht University to fight for ample financing of higher education, we are satisfied with the results and want to thank them for their efforts.

Radboud University has been welcoming to engage in conversation, and talks on social safety are ongoing, but there has been little additional action with regards to the implementation of the CAO. Their official response is also still due. Activists at the university said:

As a follow-up we want Radboud University to publicly respond to the efforts of Utrecht University and explain why they don’t implement the same plan. If Utrecht can compose a plan to reduce the out-of-control workload and temporary contracts for structural work, why not Radboud? This response should come sooner rather than later, since we expect Radboud University to have a more concrete plan of action by the end of the semester.

In Leiden, the university released a statement on Friday, in which they state that all lecturers performing structural work should get a permanent position; that temporary contracts should be extended to periods of 4 to 6 years; and the university should provide better career counseling. Casual Leiden activists said:

While this sounds promising, in the same memo it is stated that shorter term contracts are still possible under ill-defined circumstances. Moreover, it is true that the promise to make structural positions permanent is in line with Casual Leiden’s demands, it is also simply a restating of the current legal obligations of the institution. In the absence of clear guidelines, which detail how exactly the university plans to make this a reality, these promises remain just that. We therefore welcome the university acknowledging our concerns, but we are also clear that more pressure will be necessary to transform labour relations in the university. It is time for action.

More action

The fact that these meetings happened in response to our call, and that at least three universities have felt it was necessary to be seen to take action, demonstrates that pressure and action work! It is the only language that our managers understand. In fact, it is striking that the most complete responses to our demands came from the CvBs in those institutions where casual staff have been organised for the longest time. However, the limited scale of these outcomes also demonstrates that more action and more pressure will be necessary to solve the problems faced by all casual staff in Dutch higher education. The struggle, therefore, continues.

In the months ahead local and national groups will move to organise demonstrations, sit ins, and industrial action across the country, starting with our national day of action on the 14th February, held under the title: The University Won’t Love Us Back. We will need the support of all staff and students across the sector, and we will be calling on our colleagues and students in the months ahead, both online and offline. For now, supporters can:

• Sign the petition Academia does not love us back - Petities.nl it will continue until the end of the semester.

• Make their support visible by printing these posters Petitie (zeropointseven.nl) and spreading them around offices.

• Take pictures of themselves, their colleagues, and their friends, holding up these signs, and post them on all social media outlets using these hashtags: #staffshouldstay, #casualacademy, #academiawontloveusback, #casual[name of your institution]. You can download a template from the website of Casual Leiden

• Free the 14th of February in your agenda to demonstrate with us. Convince your colleagues and students to join as well.

• Enroll in your local ‘casual group’ (see here and here) or contact us to raise a new one.

• Support local action. For example, in Leiden activists are getting ready for action in the next semester. They said:

It is only through visible and sustained campaigning that the CvBs have even been prepared to acknowledge us and issue statements of intent. It is clear that only more action will deliver real, structural, and meaningful change. Only when we stop the normal running of the university, will management be forced to change its ways. It is time for a real new normal. This is why CasualLeiden will continue to mobilize and why we are asking for your support. Pledge your support for further action and join the fight for a better, fairer, and more inclusive university. All information will remain completely confidential and no action will be called without an open, democratic assembly that will collectively decide on the way forward. By signing this pledge you are indicating your support to the campaign as well as the actions you are prepared, in principle, to participate in.

Time’s up! Get ready for action.

Across the country, our goal is a simple one: we believe all staff in our universities deserve fair, respectful, and dignified working conditions. As long as our universities fail to meet these basic expectations, and continue to rely on casualisation, we will bring the action to them. While the failure of successive governments to adequately fund higher education is undoubtedly an issue - and one which the recent government agreement once again replicates - we refuse to be the casualties of a conflict that our managers are avoiding to take on. We continue to hope that the CvBs will hear our message and acknowledge the crucial work done by thousands of colleagues on temporary contracts, who carry out key, vital, and structural work in our institutions. And we continue to hope that they will realise that it is urgent time to treat these colleagues with the basic respect and dignity that they deserve. But since our doomsday clock has come to an end, we also tell them: Time’s Up! Get Ready For Action!